ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ- 2

ತಾವೋ ಪಡೆಯುವುದು ಹೇಗೆ?
ಶಿಷ್ಯ: ‘ತಾವೋ’ ಯಾವುದು?
ಗುರು: ಎಲ್ಲವೂ ‘ತಾವೋ.’
ಶಿಷ್ಯ: ಅದನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಪಡೆಯಬಲ್ಲೆ?
ಗುರು : ನೀನು ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಅದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವೆ.
ಸಹಜವಾಗಿರಲು ಯತ್ನಿಸುವವರು ಅಥವಾ
ಹಾಗೆ ಯತ್ನಿಸದಿರಲು ಯತ್ನಿಸುವವರು;
ಇವರಾರೂ ಎಂದಿಗೂ ಸಹಜವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ!

ವೃದ್ಧೆಯ ಕೋಪ
ಚೀನಾದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಒಬ್ಬ ಭಿಕ್ಷುವನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವನಿಗಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಗುಡಿಸಿಲನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿ, ಆಹಾರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವನು ತನ್ನೆಲ್ಲ ಸಮಯವನ್ನು ಧ್ಯಾನಕ್ಕಾಗಿ ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟಿದ್ದನು.
ಈ ಅವಧಿಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಎಷ್ಟು ಉನ್ನತಿ ಸಾಧಿಸಿರುವನೆಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಕುತೂಹಲವಾಯಿತು. ಕಾಮುಕಿಯೊಬ್ಬಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅವನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು. ಅವಳಿಗೆ, “ಗುಡಿಸಿಲಿನೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಅವನನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿಕೋ. ಬಳಿಕ ‘ಈಗೇನು ಮಾಡಲಿ?’ ಎಂದು ಕೇಳು” ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಳು. ಹುಡುಗಿಯು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ ಭಿಕ್ಷುವನ್ನು ಕರೆದಳು. ಕೂಡಲೇ ಅವನನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿ ‘ಈಗ ನಾವೇನು ಮಾಡಹೊರಟಿದ್ದೇವೆ?’ ಎಂದಳು. ಈ ಉದ್ಧಟತನಕ್ಕೆ ಭಿಕ್ಷುವು ನಖಶಿಖಾಂತ ಕೋಪಗೊಂಡನು. ಪೊರಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಗುಡಿಸಿಲಿನಿಂದ ಹೊರತಳ್ಳಿದನು.
ಅವಳು ಹಿಂದಿರುಗಿ ನಡೆದುದನ್ನು ವರದಿ ಮಾಡಿದಾಗ ವೃದ್ಧೆಯು ಕೋಪದಿಂದ, ‘ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಊಟ ಹಾಕಿದೆನೆಂದು ಯೋಚಿಸಿದರೆ ವ್ಯಥೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನು ನಿನ್ನ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಲೀ, ನಿನಗೆ ಸರಿದಾರಿ ತೋರುವುದಾಗಲೀ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ನಿನ್ನ ಕಾಮುಕತೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ವರ್ಷಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯ ಬಳಿಕ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಅನುಕಂಪವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು.’ ಎಂದು ಉದ್ಗರಿಸಿದಳು.
ಪವಿತ್ರ ಮಂತ್ರದ ಪುನರಾವರ್ತನೆ
ಭಕ್ತನು ಶಿಷ್ಯತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸಿ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತಿದ್ದನು. ಗುರುವು ಪವಿತ್ರ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಅವನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಉಸುರಿ, ಅದನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಬಾರದೆಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದನು.
‘ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಏನಾಗುವುದು?’ ಭಕ್ತನು ಕೇಳಿದನು.
‘ನೀನು ಮಂತ್ರವನ್ನು ಯಾರಿಗೆ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವೆಯೋ, ಅವನು ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳ ಬಂಧನದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದುವನು. ಆದರೆ ನೀನಾದರೋ ಶಿಷ್ಯತ್ವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವೆ ಮತ್ತು ನಿತ್ಯನರಕವಾಸದಿಂದ ನರಳುವೆ’ ಎಂದ ಗುರು.
ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ ಕ್ಷಣವೇ ಭಕ್ತನು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಧಾವಿಸಿದನು. ತನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಪವಿತ್ರ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳುವಂತೆ ಜೋರಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿಸಿದನು.
ಅನಂತರ ಶಿಷ್ಯರು ಗುರುವಿಗೆ ಇದನ್ನು ವರದಿ ಮಾಡಿದರು. ಅವನ ಅವಿಧೇಯತೆಗಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಗುರುಕುಲದಿಂದ ಉಚ್ಚಾಟಿಸಬೇಕೆಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು.
ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ ಗುರುವು ಹೇಳಿದನು, ‘ನಾನು ಬೋಧಿಸಬಲ್ಲ ಯಾವುದೂ ಅವನಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವನೀಗ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಗುರುವಾಗಬಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನ ಈ ಕೆಲಸ ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದೆ.’

ಮಧ್ಯಮಮಾರ್ಗ
ಬುದ್ಧನು ಮೊದಲು ತನ್ನ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶೋಧನೆ ಕೈಗೊಂಡಾಗ ಅನೇಕ ವ್ರತಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಒಂದು ದಿನ ಅವನು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ, ಇಬ್ಬರು ಸಂಗೀತಗಾರರು ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬನು ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿಗೆ, ‘ನಿನ್ನ ಸಿತಾರಿನ ತಂತಿಗಳನ್ನು ತುಂಬಾ ಬಿಗಿ ಮಾಡಬೇಡ. ಅದರಿಂದ ಅವು ತುಂಡಾಗುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ತುಂಬಾ ಸಡಿಲ ಮಾಡಬೇಡ. ಆಗ ಅವುಗಳಿಂದ ಸರಿಯಾದ ನಾದವೇ ಹೊಮ್ಮುವುದಿಲ್ಲ. ಮಧ್ಯದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿಡು’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದನು.
ಆ ಮಾತುಗಳು ಬುದ್ಧನ ಮೇಲೆ ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದವು ಎಂದರೆ ಅವು ಅವನ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಆಮೂಲಾಗ್ರವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿದವು. ಅವರು ಅವನಿಗಾಗಿಯೇ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದರು ಎಂದು ನಂಬಿದನು. ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕಠೋರ ವ್ರತಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದನು. ಸುಲಭ ಹಾಗೂ ಸರಳವಾದ ಮಧ್ಯಸ್ಥ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ನಿಜಕ್ಕೂ ಜ್ಞಾನೋದಯದ ಅವನ ಮಾರ್ಗವು ‘ಮಧ್ಯಮಮಾರ್ಗ’ ಎಂದು ಹೆಸರಾಗಿದೆ.

ಪರ್ವತದ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರ
ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬ ಆಸ್ತಿಕನಿದ್ದನು. ಅವನು ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ ಆಹಾರವನ್ನಾಗಲೀ, ಪಾನೀಯವನ್ನಾಗಲೀ ತುಟಿಗೂ ಸೋಕಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ನೇಮನಿಷ್ಠೆಗೆ ದೈವದ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಿದೆಯೆಂಬಂತೆ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿದ್ದ ಪರ್ವತದ ಶಿಖರದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಮಿನುಗುವ ನಕ್ಷತ್ರ ಕಂಗೊಳಿಸಿತು. ಅದು ದಿನದ ಪ್ರಖರ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿಯೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ನಕ್ಷತ್ರವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೇಗೆ ಬಂದಿತೆಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ದಿನ ಅವನು ಪರ್ವತವನ್ನು ಏರಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. ಹಳ್ಳಿಯ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿ ತಾನೂ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆಂದು ಹಠ ಹಿಡಿದಳು. ಆ ದಿನ ತುಂಬ ಬಿಸಿಲಿದ್ದು, ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೆ ಬೇಗನೆ ಬಾಯಾರಿತು. ಅವನು ಬಾಲಕಿಗೆ ನೀರು ಕುಡಿಯಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಅವನು ಕುಡಿಯುವವರೆಗೂ ತಾನೂ ಒಲ್ಲೆನೆಂದು ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು. ಬಡಪಾಯಿಗೆ ಇಕ್ಕಟ್ಟಾಯಿತು. ಅವನು ತನ್ನ ಉಪವಾಸವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಹಿಂಜರಿದನು; ಆದರೆ ಮಗು ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ ಬಳಲುವುದನ್ನು ನೋಡಲು ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕಿದನು. ಕೊನೆಗೆ, ಅವನು ಕುಡಿದನು, ಜೊತೆಗೆ ಹುಡುಗಿಯೂ.
ನಕ್ಷತ್ರ ಕಾಣೆಯಾಗಿರಬಹುದೆಂಬ ಭಯದಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಆಕಾಶದತ್ತ ನೋಡಲು ಧೈರ್ಯ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ಸಮಯದ ಬಳಿಕ ತಲೆ ಎತ್ತಿದಾಗ, ಪರ್ವತದ ಮೇಲೆ ಎರಡು ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದುದ ಕಂಡು ಅವನಿಗಾದ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಊಹಿಸಿ.

ಆಹಾರವಿಷದ ಕಲ್ಪನೆ
ಮನುಷ್ಯರು ತಮ್ಮ ತಲೆಯಲ್ಲಿನ ಕಲ್ಪನೆಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಾರೇ ಹೊರತು ವಾಸ್ತವಕ್ಕಲ್ಲ…
ಪ್ರವಾಸಿಗಳ ಒಂದು ಗುಂಪು ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ತಿನ್ನಲು ಹಳಸಲಾದ ಆಹಾರ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಕೊಡಲಾಯಿತು. ತಿನ್ನುವ ಮೊದಲು ಅವರು ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಒಂದು ನಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿ, ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದರು. ಅದು ತಿಂದು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಅದು ಮತ್ತಾವ ಅನಂತರದ ಅಡ್ಡಪರಿಣಾಮಗಳಿಂದ ನರಳಲಿಲ್ಲ. ಮಾರನೇ ದಿನ ನಾಯಿ ಸತ್ತುಹೋದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ದಿಗಿಲು ಬಿದ್ದರು. ಕೆಲವರಿಗೆ ವಾಂತಿಯಾಯಿತು, ಕೆಲವರು ಜ್ವರ ಹಾಗೂ ಭೇದಿಯೆಂದು ಗೋಳಾಡಿದರು. ಆಹಾರವಿಷಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದವರ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಒಬ್ಬ ವೈದ್ಯನನ್ನು ಕರೆಸಿದರು.
ನಾಯಿಯ ಶರೀರಕ್ಕೆ ಏನಾಗಿತ್ತೆಂದು ವೈದ್ಯನು ವಿಚಾರಿಸಿದನು. ತನಿಖೆಗಳು ನಡೆದವು. ಆ ಊರಿನವನು ಪ್ರಾಸಂಗಿಕವಾಗಿ ಹೇಳಿದನು, ‘ಓಹ್, ಅದಾ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಾರು ಹರಿದುಹೋದ ರಭಸಕ್ಕೆ ಅದು ಚರಂಡಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಸತ್ತುಹೋಯಿತು.’

* * *
ಜನರು ತಾವು ಸ್ವತಂತ್ರರು ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತರು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಎಷ್ಟು ಸಂತಸಪಡುವರೆಂದು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ. ಅವರ ಕ್ರಿಯೆಯು ಯಾಂತ್ರಿಕ ಚಲನೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯುವ ಅವಕಾಶವಿದೆ…
ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡ್ರಿಯಾದ ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಂಥಾಲಯವು ಸುಟ್ಟುಹೋದಾಗ, ಒಂದೇ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಉಳಿಯಿತೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಅತಿ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಮತ್ತು ನೀರಸ ಪುಸ್ತಕವಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಓದಲು ಮಾತ್ರ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಬಡವನಿಗೆ ಅದನ್ನು ಕೆಲವು ಪೆನ್ನಿಗಳಿಗೆ ಮಾರಿದರು.
ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಹಾಗೂ ನಿಸ್ಸಾರವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಪುಸ್ತಕವು ಪ್ರಾಯಃ ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾದ ಪುಸ್ತಕವಾಗಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಹಿಂಬದಿಯ ರಕ್ಷಾಪುಟದ ಒಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾದ, ದುಂಡಾದ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಗೀಚಲಾಗಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಪ್ಪಟ ಚಿನ್ನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಪಾರಸಮಣಿಯ ರಹಸ್ಯವಿತ್ತು.
ಆ ಅಮೂಲ್ಯ ಹರಳು ಕಪ್ಪು ಸಮುದ್ರದ ದಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಇದೆ ಹಾಗೂ ಅದರಂತೆಯೇ ಇರುವ ಉಳಿದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ದುಂಡುಗಲ್ಲುಗಳ ನಡುವೆ ಎಲ್ಲೋ ಅಡಗಿದೆ. ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಕಲ್ಲು ಹರಳುಗಳು ಮುಟ್ಟಲು ತಣ್ಣಗಿದ್ದರೆ, ಇದೊಂದು ಮಾತ್ರ ಜೀವಂತವಾಗಿದೆಯೋ ಎಂಬಂತೆ ಬೆಚ್ಚಗಿರುವುದು ಎಂದು ಬರಹವು ಹೇಳಿತ್ತು. ಆ ಮನುಷ್ಯನು ತನ್ನ ಅದೃಷ್ಟಕ್ಕಾಗಿ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟನು. ತನ್ನಲ್ಲಿದ್ದುದೆಲ್ಲವನ್ನು ಮಾರಿ, ಒಂದು ವರ್ಷಕ್ಕಾಗುವಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಸಾಲ ಮಾಡಿದನು. ಕಪ್ಪು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಡೇರೆಯನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಪಾರಸಮಣಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುವ ದುಸ್ಸಾಹಸವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು.
ಅವನು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿ ಹೀಗಿತ್ತು; ಅವನು ಒಂದು ದುಂಡುಗಲ್ಲನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಅದು ತಣ್ಣಗಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ದಡದಲ್ಲಿ ಎಸೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಒಂದೇ ದುಂಡುಗಲ್ಲನ್ನು ಹತ್ತಾರು ಬಾರಿ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಮುಟ್ಟಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಾಗದು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವನು ಅದನ್ನು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಎಸೆಯುತ್ತಿದ್ದನು. ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಘಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಅವನು ತನ್ನ ಗುರಿಯತ್ತ ಮುನ್ನಡೆಯುವ ಸಾಹಸವನ್ನು ಸಹನೆಯಿಂದ ಮುಂದುವರೆಸಿದನು. ದುಂಡುಗಲ್ಲನ್ನು ಎತ್ತಿ, ತಣ್ಣಗಿದ್ದರೆ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಎಸೆದು, ಮತ್ತೊಂದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಹೀಗೇ…. ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದೆ….
ಅವನು ಈ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಾರ, ತಿಂಗಳು, ಹತ್ತು ತಿಂಗಳು, ಇಡೀ ವರ್ಷ ಕಳೆದನು. ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ಸಾಲವಾಗಿ ಪಡೆದು, ಇನ್ನೂ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಬಳಸಿದನು. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅವನು ದಂಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಹರಳನ್ನು ಎತ್ತಿ, ಮುಟ್ಟಿ…. ಅದು ತಣ್ಣಗಿರುತ್ತಿತ್ತು, ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಎಸೆಯುತ್ತಿದ್ದನು. ಘಂಟೆಗಳು, ದಿನಗಳು, ವಾರಗಳು ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದು ಉರುಳಿದವು…. ಆದರೆ ಪಾರಸಮಣಿಯಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ಸಂಜೆ ಅವನು ಒಂದು ಹರಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡನು. ಅದನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದಾಗ ಬೆಚ್ಚಗಿತ್ತು. ಕೇವಲ ಅಭ್ಯಾಸ ಬಲದಿಂದ ಅವನು ಅದನ್ನು ಕಪ್ಪು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಎಸೆದನು!